Siostra twojej siostry / Your Sister's Sister (2012)

czas trwania: 1h, 30 min produkcja: USA

reż. Lynn Shelton

"Siostra twojej siostry" podsumowała bym jako dramat psychologiczny z odrobiną humoru. Jednakże od razu w drugiej linijce muszę przyznać, że bardzo(!) brakowało mi zakończenia... Mam bowiem wrażenie jakby ktoś oderwał końcowy fragment filmu, pozostawiając widza w zupełnej nieświadomości co do dalszego przebiegu wydarzeń (myślę, że było to dobitne podkreślenie, że widz ma - a raczej 'miał' - skupić się tylko na SAMYCH bohaterach, a nie na tym jak potoczą się ich losy). Myślę, że w dramacie/komedii psychologicznej głównej roli nie odgrywa bowiem fabuła, ale zachowania i odczucia.

Zastanawiając się odrobinę dłużej muszę stwierdzić, że ten film nie zrobił na mnie piorunującego, bardzo dobrego ani nawet dobrego wrażenia... (chociaż, może?...) Był po prostu - zabawny. Bohaterowie nie potrafią uporać się ze swoimi uczuciami, każdy przeżywa swój osobisty dramat. 

Za to sceneria - piękna (odludny domek w środku lasu, położony niedaleko jeziora), gra aktorska również na dobrym poziomie. Sam film w sobie (w trakcie pisania tego króciuteńkiego postu jeszcze się namyśliłam) również całkiem, całkiem. Jeżeli ktoś lubi filmy psychologiczne to może wybrać się na ten film, ja - jako przeciętny, raczej 'nie-psychologiczny' zjadacz chleba mogę wyrazić jedynie zdanie, że ten film uszedł jakoś w tłoku. Może, da się w pewnym sensie zrozumieć (niezbyt rozbudowane) zachowania bohaterów, ale jednak żal z powodu braku zakończenia nadal pozostaje...

ocena: ujdzie w tłoku

Zakochani w Rzymie / To Rome With Love, 2012

czas trwania: 1h, 52 min produkcja: Hiszpania, USA, Włochy

reż. Woody Allen

Life is sometimes very cruel. 

It does not give satisfaction nor to thoes who are rich and famous, or to thoes who are poor and unknown. But to be rich and famous, between the two, is definitely better.

Ciągle jeszcze mam rozpalone policzki! (jakkolwiek by to głupio nie zabrzmiało) Ale prawda jest taka, że właśnie ten 'specyficzny' humor w wykonaniu Woodego Allena trafia w mój gust idealnie. Nie mogłam przestać się zarówno śmiać jak i być zdziwiona absurdem (pozytywnym absurdem!) "Zakochanych w Rzymie". Tylko ten reżyser był w stanie wymyślić TAKIE (nie chce nic, a nic zdradzać!) sceny w tym filmie i zaczarować widza w ten sposób, że natychmiastowo czuje się przypływ pozytywnej energii i rozluźnienia, prawdziwego jak dla mnie - relaksu i oderwania od tak szarej rzeczywistości - oczywiście w porównaniu do tak mocno ubarwionych 'charakterem' filmów Woodego Allena.

Wiele słyszy się jednak o podziale widowni... bo są tacy którzy kochają jego filmy, a jest również część, która kompletnie nie może pojąć dlaczego nazywają go 'geniuszem' i oceniają jego filmy tragicznie nisko. I absolutnie nie można krytykować żadnej ze stron. Jest to idealny wręcz przykład, że o gustach się nie dyskutuje! (ani o poczuciu humoru) 

Krótko ujmując: kocha się, albo nienawidzi.

Jednakże, jeżeli miała bym parę słów powiedzieć od siebie to muszę przyznać, że nie jestem w stanie porównać tego filmu z innymi filmami jego wykonania. Każdy po prostu był 'inny', 'specyficzny' z inną dawką humoru i emocji. Nie ma gorszy, czy lepszy - jest to po prostu kolejny film tego reżysera w zupełnie innej odsłonie.  Co do samego oglądania...występuje wiele wątków (odrębnych od siebie historii) ale po upływie więcej niż pół godziny spokojnie wszystko 'ogarnęłam' ;) i mogłam się skupić tylko i wyłącznie na humorze i absurdzie (podreślam: pozytywnym) scen. Aktorzy dobrani bardzo umiejętnie i szczegółowo, aby każdy mógł w pełni oddać charakter swojej postaci. Jedynie co chcę zdradzić to fakt, że Penelope Cruz gra raczej epizodyczną postać (choć za sprawą swojej nieziemskiej urody jak zawsze przykuwa uwagę widza) Bardziej byłam jednak zafascynowana grą aktorską Woodego Allena (tak, tak! on występuje w swoim filmie!) Warto także powiedzieć, że lepiej pójść na "Zakochanych w Rzymie" do kina - gdyż samo miejsce, krajobrazy (ROME!) jest pokazane cuuuudownie i szkoda by było obejrzeć go na monitorze komputera (nie, nie jestem fanką wydawania kasy na kino, ale ten film naprawdę 'trzeba' stracić te kilkanaście złotych ;)

Cóż jeszcze powiedzieć? Myślę, że chyba już nic... trzeba to po prostu obejrzeć!

Wybaczcie za ciągle powtarzające się słowa, ale... ciągle jestem pod wpływem emocji, które wywołało to (jak dla mnie) filmowe dzieło :)

Ocena: arcydzieło! jedyne w swoim rodzaju

giraffe (my favourite animal)

warszawskie zoo